Kochaj, bo czasu nie cofniesz

Za ks. J. Twardowskim „Śpieszmy się kochać” 

Kochaj bez pośpiechu, bez pauz, tak do końca

kochaj ze spokojem gwiazd i z rozmachem słońca

kochaj, bo czasu nie cofniesz

wczoraj nigdy nie będzie dziś

czas biegnie w przyszłość

z przyszłością jest za pan brat

tu i teraz to przystanek chwili

nie bądź pewny godziny, ani doby 
mimo, że rano wstało słońce 
śmierć przychodzi z zaskoczenia

nawet nie zdążysz powiedzieć do widzenia

pozostają stare fotografie

i niedokończone rozmowy

zaklęte w tęsknoty

i szukasz już tylko legend wśród gwiazd

i na niebie znaku od ukochanej osoby

człowiek tak bliski

nagle stał się tak daleki

i nie wiesz

gdzie mieszka, z kim bywa i co robi

cisza i pustka znaczą jego ślady

jego telefon nie odpowiada
on sam niczego nie podpowiada
nie wzrusza, nie złości
tylko jakoś tak same łzy płyną
gdy wspominasz, jak podał ci śniadanie
do łóżka i przytulił na dzień dobry

Kochaj, bo czasu nie cofniesz

wczoraj nigdy nie będzie dziś 
czas biegnie w przyszłość

z przyszłością jest za pan brat

tu i teraz to przystanek chwili

nie bądź pewny godziny, ani doby

mimo, że rano wstało słońce

śmierć przychodzi z zaskoczenia
nawet nie zdążysz powiedzieć do widzenia
zanim zgaśnie życie ukochanej osoby
zamiast sprzeczać się o rzeczy nieważne

przyjmuj wszystko bez lęku, odważnie
wrzuć do kadzi trele morele
niech nam nie zakłócają szczęścia duperele

kochaj bez pośpiechu, bez pauz, tak do końca

kochaj ze spokojem gwiazd i z rozmachem słońca

                                                                   © Sława Korn-Acka  

Do mowy polskiej

i choć lubiłam się przymilać
wdziewać kostiumy czasem
to wciąż mnie męczy, gdy swym
akcentem, ty tylko muskasz rzeczy

trzeba mi więcej rymów męskich
jak tęsknota za ojczyzną
trzeba mi ćwiczyć formy ostre
w biało czerwonych barwach polskich

szczęściem, że wciąż cię słyszę
w gwarze ulicznym nie tylko z książek
płyniesz w pamięci, szumisz lasem
śmiejąc się ze mnie czasem

liryczna i zabawna jak Gałczyński
piękna jak treść lata
i w zasadzie i w wyjątku
i na końcu zdania i na początku

                                                                    © Sława Korn-Acka 

Smutna miłość

widziałam miłość w Centrum Onkologii
jak dwa w jednym
jeden to On dwa to Ona

rozkwitała jak róży kwiat
lecz miała smutne oblicze

ona tuliła się do jego ramienia
osłabiona zmęczona i blada
on ogarniał ją z niepokojem

nie było w nich gniewu tylko lęk
że przyjdzie Biała Pani
i rozerwie ich miłość na pół

Sława Gloria Korn-Acka

My Polacy

My Polacy, dzieci bohaterów
My patrioci, obrońcy moherów
Opuszczeni, zbrukani, zgnębieni
Jak robaki butem katów zdeptani

Nie dla nas wyjazdy zagraniczne
Nie dla nas etaty i staże polityczne
Nie dla nas cześć, hołd i chwała
Nie dla nas praca i umowa stała

Nie dla nas prezydenckie żyrandole
Nie dla nas domy jeziora i gondole
Nie dla nas życie luksusowe
Nie dla nas media mainstreamowe

Dla nas resztki na stole i prace pachole
Dla nas trudy i znoje
Na dolę cierpiętniczą
Na pracę niewolniczą

Próżne bicie w trąby, próżne podania
Gdy praca i pieniądz są tylko z nadania
Gdy cudem jawi się życie emeryta
Gdy nikt go o to jak żyje nie pyta

Gdy zabije ostatni dzwon
Chciałoby się zawołać głośno won
Bo, gniew nasz bezsilny jest jak morze
ilekroć myślimy i mówimy o agresorze

Nie opuszcza nas pogarda
Ilekroć czynią z człowieka kloszarda

Sława Gloria Korn-Acka

 

 Oda do litości!

Litości! dodaj mi skrzydła!
Niech wzlecę światłem
Ponad świat ułudy
I słów zakłamanie
Tam, gdzie władzy cud nie sięga
Gdzie życie to nie pańska męka
Gdzie szczęście kwitnie kwiatem
Gdzie nadzieja jest siostrą i bratem
Patrz na dół, gdzie wieczna mgła zaciemnia
Obszar rozumu zalany gnuśności odmętem
To nie ziemia!
Daj pozor!
To wirtualna gra!

Patrz, jak nad jej wody trupie
Wzbił się jakiś płaz w skorupie
Ubrany w Nowoczesny Płaszcz!
Jak okręt widmo!
Jego sterem, żeglarzem i okrętem
Oligarchia Bankowa!
On sam zaplątany w tę sieć
To się wzbija to znów w głąb wali
Nie lgnie do niego fala, ani on do fali
A wtem jak bańka prysnął
Nikt nie znał jego życia, nie zna jego zguby
To samoluby!

Litości! Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga
Łam, czego rozum nie złamie
Młodości, daj nam o Panie!
Orla niech będzie ich lotów potęga
Jako piorun ich ramię!
Solidarni w działaniu!
Jednością silni, rozumni doświadczeniem
Naszych ojców sióstr i braci
Razem, młodzi przyjaciele!
Ta Ziemia, jest naszą Ojczyzną!
Nie dajmy się zwieść
Przebierańcom!

Sława Gloria Korn-Acka

wiersz z wykorzystaniem "Ody do młodości" Adama Mickiewicza

 

 

 Zegary światła

Czas zatrzymuje zegary bezmyślności
rozhuśtane w szaleństwie myśli człowieka
w pogoni za wiecznym życiem

i kładzie się mrokiem
w głębi duszy
tam światło cieni rozpala tęsknoty

i czeka aż noc w dzień się przemieni
rozpali miłością
i rozwibruje serca umarłe

aż zabije dzwon zmartwychwstania
i obwieści nowinę, że
Niebo jest na Ziemi

Sława Gloria Korn-Acka