Piosenka z Milanówka

Piosenka z Milanówka 

Gdybym się urodziła w Milanówku przed stu laty

z herbem rodowym taty

wyszłabym za mąż za chłopca bogatego

na piękno wrażliwego

w ogrodzie rosłyby kolorowe kwiaty

stały altanki i wiaty

w domu byłyby psy ptaszki i kotki

i on słodki

Szalałby za mną, za spojrzeniem wiosennym

za moim sercem czerwiennym

i kochał jak sto tysięcy diabłów

dałby pierścionek z brylantami

wybudował dom z krużgankami

kupowałby mi najlepsze ciuszki

i biustonosze Triumpha na cycuszki

pojechalibyśmy na kopiec Kościuszki

i słuchali Halki Moniuszki

Robiłabym świąteczne potrawki

i mocne jak on, przystawki

chodzilibyśmy do parku za rzekę

bez makijażu byłabym Eureką

naga w rabatkach po sjeście

wieść niosłaby się po mieście

byłby rok tysiąc dziewięćset siedemnasty

dzieci bawiłyby się w kółko graniaste

razem z kotkiem i z pieskiem

a on śpiewałby piosenki niebieskie o Je t'aime

Co dzień o świcie Henio Witaczek jechałby z dworu w Żółwinie

do fabryki jedwabiu w muślinowej tkaninie

Tuwim pisałby wiersze w ogrodzie pod jarzębiem

Staff czytałby „Szumiącą muszlę” gołębiom

a Kostek Gałczyński biegłby do szkoły z plecakiem

i myślał jak popłynąć na wyspy szczęśliwe kajakiem

Dziś w Milanówku rosną dorodne truskawki

mistrza Wojtka uprawki

zachód słońca zagląda przez dziury w płocie

puszki po piwie „psie gówna i milczenie” w splocie

walają się „w koszu na śmieci na stacji kolejki WKD”

przy niej ławeczka kapitalizmu młyn na wodę

„Inaczej było sto lat temu nie tylko z nami”

Amerykanie nie mieli Trumpa i problemów z chińczykami

carscy żołnierze zamawiali bryczki u Stasia Sobieckiego

i już za chwilę Piłsudski wyrzuci ich z kraju

który przekaże tę dobrą nowiną jak ja tę, że

warto urodzić się było przed stu laty w dobrej rodzinie

bo tylko bogaci uczyli się gry na pianinie

„Świat się kręci

nic nie stoi na przeszkodzie
więc umówmy się w tym ogrodzie sprzed stu laty”
w dzień upojny
a ja byłabym w niebie
jesteś tak przystojny... 

 

 

Sława Kornacka