Klejnot życia

Dziś nie rozmawiam z nikim

jestem zajęta kimś

kto znaczy dla mnie wszystko

Zrobiłam zastrzyk choć wcześniej

na samą myśl o strzykawce

robiło mi się słabo

Gdy ty śpisz słucham twojego pulsu

wyczekuję ozdrowienia

jak cudu bożego

Nocą rozmawiam z Bogiem

mówię mu, że już wystarczy

tej korony cierniowej w sercu 

błagam o litość -

on milczy jak zaklęty

Za kilka godzin zacznie świtać

siedzę odwrócona plecami do okna

i czuję przenikający moje ciało chłód

- mróz egzystencji

Na zewnątrz wieje wiatr

przygania wielkie pałacie śniegu

i gra na soplach lodu jak skrzypek na dachu

Mróz przenika coraz bardziej moje ciało
- minus 20 stopni Celsjusza – wnika w nogi

stopy, ręce, żebra i brzuch

Łzy na szybach moich okien

jak srebrzyste i białe kwiaty

w ogrodach zimowej aury

I tylko moje serce bije ciepło

jakby chciało ogrzać mimo siarczystego mrozu 

Wracaj do łóżka, ciepła kołdra nadziei

czeka na ciebie

podchodzisz do mnie, patrzysz z troską

nie mniejszą niż ja na ciebie

to miłość tak spaja nas

cudowna piękna

- bezcenny skarb

i otwiera w nas wrota niebios...

13.01.2017 r.

Sława Kornacka

Prawda jest ciekawa

"Uważam, że każdy człowiek nie jest w istocie tym, kim jest, ale tym, kim chciałby być" Zbigniew Herbert

Podzieliłam siebie między siebie na pół
jedną siebie oskarżałam
żądając kary od pięciu do dziesięciu lat pozbawienia wolności
drugiej broniłam
żądając uniewinnienia

Potem podzieliłam się na strofy
reprezentując różne style 
od Safony poprzez Horacego do Tuwima
i metody pomijając wierszomody
pamiętając o tym, że Cyryl jak Cyryl ale Metody!... 
dzieliłam się refleksją
nie dla wszystkich zrozumiałą, bo
albo nie było żadnej reakcji
albo dostawałam z buta
odstawiona w kąt
z godnością kosza na śmieci

Najważniejszy okazał się talent
wena przybrała we mnie rozmiary
wulkanu Etna
i zalała moje wnętrze wrażliwością poety
szalały aorty
nieco poszerzona sercowa
dostała zawału
i umarła

W źródłach pisanych miejscowi lekarze
podali sprzeczne informacje
na temat okoliczności
mojej śmierci
reporterzy mieli wdzięczny temat iluzji optycznych
i tylko Herbert
napisał balladę o tym
że zginęłam o świcie
zostawiając swój ślad
na fali... płynąc w głąb morza
 „osierocając parę książek
pusty kałamarz i białą kartę”

2.01.2017 g. 2,04

Sława Kornacka

rysunek Herberta ze szkicownika "Grecja"