Klejnot życia

Dziś nie rozmawiam z nikim

jestem zajęta kimś

kto znaczy dla mnie wszystko

Zrobiłam zastrzyk choć wcześniej

na samą myśl o strzykawce

robiło mi się słabo

Gdy ty śpisz słucham twojego pulsu

wyczekuję ozdrowienia

jak cudu bożego

Nocą rozmawiam z Bogiem

mówię mu, że już wystarczy

tej korony cierniowej w sercu 

błagam o litość -

on milczy jak zaklęty

Za kilka godzin zacznie świtać

siedzę odwrócona plecami do okna

i czuję przenikający moje ciało chłód

- mróz egzystencji

Na zewnątrz wieje wiatr

przygania wielkie pałacie śniegu

i gra na soplach lodu jak skrzypek na dachu

Mróz przenika coraz bardziej moje ciało
- minus 20 stopni Celsjusza – wnika w nogi

stopy, ręce, żebra i brzuch

Łzy na szybach moich okien

jak srebrzyste i białe kwiaty

w ogrodach zimowej aury

I tylko moje serce bije ciepło

jakby chciało ogrzać mimo siarczystego mrozu 

Wracaj do łóżka, ciepła kołdra nadziei

czeka na ciebie

podchodzisz do mnie, patrzysz z troską

nie mniejszą niż ja na ciebie

to miłość tak spaja nas

cudowna piękna

- bezcenny skarb

i otwiera w nas wrota niebios...

13.01.2017 r.

Sława Kornacka