Światy

We mnie, w świecie grób dwa słowa

umiem trzecie.

K. Norwid

Co wieczór niebo gwiazd odbija się w ciemnym lustrze nocy. Co wieczór komety ogonami rozpylają pył tworząc obraz apokalipsy. Gwiazdy wirują, bledną, gasną i spadają na ziemię.

O północy ulicą wola jedzie kondukt żałobny.

Ludzie ubrani w czarny płaszcz gotowią się do pożegnania.

Na przystankach robią znak krzyża, jakby przeganiali diabła.

Ze świateł latarni wyłania się wszechświat i rozpryskuje się

kawałkami witraży budując ołtarz przestworzy. Chór aniołów porywa wiatr i anielską pieśń niesie. Oczom nie wierzę. Jak łatwo po wąskim wietrze przejść na drugą stronę niewidzialną kładką.