Próba zazdrości

Dlaczego mój miły, kiedy rozmawiam z tobą

dusza ma płacze, a serce bije

jakby ci w mordę strzelić chciało

bo nie może cię kochać jakby chciało

To co nas połączyło nazywałeś miłością

szaloną i niezgłębioną

jak dno oceanów i mórz

lecz dziś jesteś z nią, zaledwie kałużą

Jak ci się żyje bez miłości

z tą co się wokół ciebie krząta

lecz nie porwie cię do szaleństwa

"święte jadło? święty spokój?"

Nigdy wnętrza wstyd nie dotknął?

że żyjesz w podwójnej moralności 

i udajesz męża w dzień

w nocy nie chcesz jej dotknąć?

Wszystko jasne jak słońce

na niebie- wiem to

że miłość musi skonać

by dać miejsca trywialności 

Rany wiecznej nie zagoisz

nie uciszysz myśli jutro

gdy wypijesz piwo – trzeźwość

nie ochroni granic przyzwoitości

Tak jak czas nie ochroni cię

też przed bezdomnością

to chowanie głowy w piasek

że, ona daje ci dach nad głową

Wystarczy zanurzyć się w myśli

głębiej, ale takie myśli bolą

wolisz horyzont pustką wypełniony

moje słowa chłostą?

Nie tłumacz się mój biedaku

nigdy nie będę tobą jak ty mną

odbiję się od brzegu

byś z oczu mi zginął

Niech wypełni się przeznaczenie

niech runą mury miłości

byłeś nią urzeczony

dzisiaj z inną spokojny 

Sława Gloria Kornacka  

17.07.2016