Człowiek z Hawru

głodna życia
rzucam kości do gry
czarne czerwone kubek

w kinie kultury człowiek z Hawru
podbija moje serce

zaczynam tęsknić za miłością
jak z filmu ale miłość
jest dla mnie cmentarzem szczęścia

w tej grze jesteśmy handlarzami uczuć
ulegamy spekulacyjnej gorączce
jak na giełdzie papierów wartościowych

skorumpowanej pościeli agenta nieruchomości
w dużej sypialni z balkonem
gdzie kobieta otwarta do pocałunku

przykleja się do ciebie seans nocy
i piracka płyta dobrobytu

dla ciebie
jestem już tylko odbiciem cienia
w stojącym na szafce obok łóżka lusterku

Sława K.
9.02.2019 

 

 

 

Zmartwychwstanki 

 

każde sprzątanie, to wciąż za mało

by wziąć w garść cztery kąty i testament piąty

na każdej półce, w każdej szufladzie

„zmartwychwstanki”...

życie bez życia

płynie leniwie, bo dokąd tu gnać

nie spieszy się ich czas, nie spieszę się ja

karetka pogotowia też nie przyjechała na czas

śmierć była szybsza, w korkach nie musiała stać

 

Sława K.

6.02.2020