W księżycowym śnie

wciąż widzę i widzę ich twarze

nie umiem nie umiem zapomnieć
cząstką czasu ich żyję
jak wilk stepowy za nimi wyję

w księżycowym śnie w noc ciemną
rozrywa się serce moje na strzępy
znów piekło zaczyna się nade mną

wracają chóralne chłopców zastępy

ten spektakl to nie eureka
to nóż na gardle człowieka
to wielkie podniebne przestrzenie
gdzie giną ludzie a zabijają cienie

świat pełen jest tragicznych ról
za kotarami krew w sercach ból
na twarzach maska i też żałoba
i to mi się nie podoba

jak rosną z piorunem nawałnic
jak w wichry wojny się zbroją
ta sztuka jest wojną moją
bo wciąż mi się śni

ja jestem jej gry świadomy
zabijam w sobie ten gniew
że giną ludzie a grają cienie
i gra z nimi też śmierć

Gloria Sława Kornacka
23.10.2017

W kolorach abstrakcji

chcę wierzyć, że jutro
rozmawiać z tobą będę
bez słuchawki telefonu
połączeni energią dusz
w płomieniu ognia
palącego się pragnienia

nie użyjesz swojego głosu
lecz ja słyszeć go będę
upojona szeptem
uśpionego nieba
pośród deszczu słów
najpiękniejszych

oddaleni o myśl bliską
przytuleni dialektyką wyobraźni
w locie romantycznym
na pokładzie statku miłości
bez poczucia czasu

jak dwa promienie na pustyni Synaju

13.10.2017
Gloria (Sława Korn. Vel IS )
obraz studio Agaton

Zakochana po uszy boję się z tobą sypiać

W Polsce wszystko zdarzyć się może
oprócz przyrostu naturalnego:
rzeki wylewają, lawiny ludzi porywają
rząd wyżywia się sam w iście królewskim stylu
nie robiąc nic, tylko
człowiek głodny spragniony przemoczony i bosy
pozostawiony na pastwę losu podąża wciąż naprzód
prawo i sprawiedliwość chwieje się na drewnianych nogach
makijaż przykrywa prawdę
łosie i kormorany padają od kul
podobnie jak drzewa w puszczy od pił


A ja zakochana po uszy, w trudnej codzienności
nie kłaniam się kulom może inaczej niż ty... a jednak...
za tobą cały ocean, za mną morze, przed nami zachód słońca
napojony jak my tęsknotą o miłości


Ale boję się z tobą sypiać, by nie stanąć pod ścianą płaczu
więc w samotności piszę wiersze, by wypełnić późne noce świtem
i oszukać siebie, że to smak oczekiwania na zapach poranka
choć to dzięki tobie miałam piękne wakacje zasypiając przy tobie
w horyzontach niebem kwitnących



5.09.2017
Gloria Sława Kornacka

W ogrodzie miłości

zapragnęłam wejść do ogrodu miłości
lecz zgubiłam jego szlak
ktoś postawił znak STOP po złości
górą przeleciał kolorowy ptak
i pojęłam, że mam zakaz wstępu
do środka serca
że droga do niego wiedzie
nad przepaścią czułości
zabrałam więc moją samotność
idąc ku swemu przeznaczeniu
może po drodze znajdę swój dom
w równie pięknym otoczeniu

20.08.2017
Sława Kornacka

Most dwojga serc

cóż jest piękniejszego 

w wieczornych promieniach zachodu

jeśli nie pocałunek w przytuleniu 

w subtelnym pożądaniu

w pajęczynie uczuć i tęsknot 

9.08.2017 

Odyseja

Jeśli wyruszasz w drogę to niech to będzie odyseja

wędrówka długa, pełna przygód i wydarzeń

podróż w nieznane na spotkanie z wszechświatem

niech myśli twoje prowadzą cię wysoko

na szczyt Mount Everest i Chimborazo

byś mógł podziwiać jego majestat żarliwie

z pełnym rozradowaniem

nie tylko wzrokiem lecz też dotykiem i mową

czerpać pełnią zmysłów siedmiu cudów tu i teraz

widzieć wszystkie wschody i zachody

i patrzeć jak w tęczę na spektakl przyrody

by poczuć przez moment niebo na ziemi

Nie spiesz się w tej podróży

smakuj dzień po dniu piękna Itaki – na szlaku twojej przygody

by dotrzeć do głosu bogów i fonii światła

by, przerobić zebrane doświadczenia na własnej skórze

i docenić szczęśliwą gwiazdę...

zatrzymaj się, byś mógł też spojrzeć biedzie w oczy

to „korytarze jak lustra oprawione w ciemność”

bo są takie miejsca na ziemi, gdzie nawet księżyc skąpi blasku

Odkrywaj lądy jak Kolumb Amerykę

stacje Fenicjan, by odkopać Galileę

Atlantydę pustyni - dzieje i uśpione miasto Ubar,

ich Sodomę i Gomorę...

i posłuchać o czym milczą groby

Gdy dopłyniesz do portów nieznanych

pragnij ich mitów i legend

byś przywiózł bajki i baśnie z różnych stron globu

odkryj siebie samego w innych miejscach niwy

dotknij rzeczy choćby nie były perłami

jeśli tylko można się czegoś od nich nauczyć

będą się jarzyć w twej duszy jak królewskie klejnoty

smakuj wiedzy jak filozof, zbieraj podróż

byś mógł powiększyć i wzbogacić swoje serce

o serca poznanych światów i ludzi

Niech siła i moc Posejdona będzie z tobą

byś zdołał w niebezpieczeństwie jej użyć

by dotrzeć do kresu swej wędrówki

by, wyrazić i opisać tę wielką operę twego życia

oddając klimat ton nastrój i koloryt wędrowania

uwerturę doznań na scenie największego teatru - koloseum

w którym można się zatracić jak w diabelskim młynie wyobraźni

lecz posiąść też klucze do świata proroków i ich mądrości

8.08. 2017
Sława Kornacka

Kontent bez miary

nie żałujmy siebie, ale tam gdzie nas kochają

kochać mężczyznę jednej kobiety?

nie warto!

wycałuje

wykocha

ciebie rozkwitłą

i porzuci jak różę podeptaną

3.07.2017