Szeptem

nocne szepty nostalgii: nastrój
ręka do ręki
usta przy ustach
łąka pragnień. aranż myśli
gwiezdne znaki na błękicie
cudowny czas
wiosna rozkwita w nas
zapala się zielone światło
oczy się płomienią

wiatr
ciepły
wieje
w aurze delikatności
w estetyce intymności
zapach
niezapominajek
z rosą się niesie
bajecznie... jak w świecie bajek

przenika nas dreszcz
mocniej przytulamy się do siebie
więzami miłości
chcąc duszę ukwiecić
by, z serca dać siebie
w krainie tęczowej fantazji budzi się życie
jak pierwszego ptaka śpiew


13.06. 2017
Gloria S. Korn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

W Aleppo wciąż giną dzieci

 „ludzie ludziom zgotowali ten los”

 rzeźbi ich głód wojny i ziemi dotkliwy

świat wiedzie spór chełpliwy

topnieją z wolna jak śniegi

wypełnione krwią po brzegi

w Aleppo giną dzieci

od bomb z gazem krecim

na świecie reżim ciszy to przygłusza

wielu ramionami tylko wzrusza

cierpienia spieniona rzeka

z daleka nie widać strachu człowieka

dziecięce serca stygną w śnie wiecznym

z ostatnią łzą zamkniętą pod powieką

uczcijmy tę agonię w ciszy wstydu minutą...

Sława Kornacka 

21.05.2017

Google

Sobą nawzajem

jedno spojrzenie, jedno przytulenie
i na mych ustach twój pocałunek
być może ty wolisz inny trunek
mnie wystarczy taka słodycz

od siebie oddaleni. przyzwyczajeni
że każde z nas żyje własnym życiem
to wciąż nas zbliża do siebie frasunek
co u mnie, co u ciebie
nasze myśli natrętnie do siebie wracają
nasze słowa sobą nawzajem się upijają
z naszej woli omija nas szczęście
miłosnych uniesień przy wtórze wiatru jesieni

27.04.2017
Sława Kornacka

Wolny przekład Adeline Dutton Train Whitney

Wzburzony Ocean! Niczym pacjent nad brzegiem
Jego gniew wzbiera się i burzy do woli
Wydłuża margines spustoszenia, w tle ty
Ty masz swoje miejsce zachować dla Boga i siebie
W spokoju pośród wszystkich ziemskich zmagań
Nieskrępowany przez niepokój życia
Krzyki, tętent i ryk
Pośród tysięcy głosów niezgody
Umierasz jak wodnisty ocean w samotności

20.02.2017

Sława Kornacka

Google

Naga kobieta

stanęła na brzegu lustra wody
jak bóg ją stworzył
oświetlana blaskiem księżyca

kładł dotyk na jej ciele
jak na upojnym nieskalanym kielichu
i wodospadem spływał
po piersiach, biodrach, brzuchu

złotą pełnią
koralowy gaj maków oblewał
w którym chór chłopięcy śpiewał

zauroczona jego świetlistą czułością
chłonęła nieba
chcąc dotknąć raju
pieściła się opuszkami światła
i ciepłem serca

Sława Kornacka
20.02.2017

Inspiracja fotką pod wierszem Antoniego Jana Pindyka

Wolny przekład z Szekspira

Ach nie zwlekaj skarbie słodki

Niech nie krążą już te plotki

Że jest ona, a nie ja

Szkoda i jednego dnia

Jeśli kochasz nie mów potem

Ciesz się w moich włosach złotem -

Księżyc patrzy, róża spływa łzami

Całuj miły, niech świat kręci się z nami

O miłości Cyganki z rąk wróżą

Prawdę odsłonią, okiem nie zmrużą

Nie uciekaj przed miłością skarbie słodki

To dla ciebie są te zwrotki

18.02.2017

Sława Kornacka

google

EPOKA SERCA

w kroplach deszczu i w promieniach słońca
baraszkujących wśród liści jesieni 

miłość moja
utkana z czułości i pragnienia
i niespokojnych myśli zawieszonych

 w duecie ja – on 

on patrzy w moje oczy
i spija czerwień mych ust
rozpalony do nieprzyzwoitości
wchodzi we mnie sobą
by być jednym człowiekiem
by sięgnąć szczytu
i bezpiecznie z niego zejść
tysiąc jeden razy w każdym roku 

18.02.2017
Sława Kornacka